Over 32 dagen al richting huis!!!

Fawaka allemaal!! Van veel mensen hoorde ik dat het erg stil is aan de overkant en dat jullie zitten te wachten op een verslagje. Door het vele bezoek en de leuke dingen is dat niet helemaal gelukt, maar hopelijk maak ik het nu goed. Ik ga proberen of ik het bezoek van Jasper en van Leo en Arjen in één verslag kan zetten (dat wordt waarschijnlijk weer een lang verhaal).

Ik begin dus maar bij 8 maart. Man, wat duurde deze dag slopend lang!! Jasper zou aan het eind van de middag aankomen maar ’s ochtendswas ik natuurlijk al klaarwakker. Dit was echt de dag waar ik twee maanden naar uitgekeken had. Pim, de vriend van Rochelle, zat in hetzelfde vliegtuig dus we besloten om samen de jongens te gaan ophalen met de taxi. Dus wij om vier uur ’s middags poepie zenuwachtig als twee dolle meiden naar het vliegveld. Daar aangekomen moesten we natuurlijk nog anderhalf uur wachten want bij de duane schiet het niet op en zeker niet als alles op dat Surinaamse tempo gaat. Nou je kunt je dus wel voorstellen hoe ik daar stond te stuiteren en zeker toen eigenwijze meneer ook nog bedacht om een andere route naar de uitgang te nemen dan gebruikelijk was, kon in er nog achteraan ook want hij stond al bijna buiten en wij nog binnen haha!! Maar wat wat het leuk om elkaar weer te zien!!! Echt geweldig!! Steeds op skype elkaar zien is leuk maar elkaar nu een dikke kus geven voelde erg fijn.
Thuis aangekomen liet ik Jap even het huis zien, hebben we de koffer neergezet en zijn we naar een eettentje gegaan waar we met een hele groep gegeten hebben om de verjaardag van Kim te vieren. Kon ik Jap gelijk aan iedereen voorstellen waar ik mee ga stappen en leuke dingen mee doe.
De volgende dag hebben we een rondje Paramaribo gefietst, een ijsje gegeten en ons huiswerk gedaan in de Palmentuin. Er moest namelijk een filmpje opgenomen worden om mijn ouders te feliciteren met hun 25-jarig huwelijk (10 maart). Op maandag heb ik gewoon stage gelopen en toen ik terugkwam zijn we de stad ingegaan om te winkelen en berg en dal resort te reserveren voor donderdag en vrijdag. Aan het eind van de middag zijn we naar Hotel Torarica gegaan om daar lekker twee nachtjes MET airco te slapen, even lekker samen en airco, zwembad en een lekker ontbijtje deden ons goed. Dinsdag gingen we naar Danny, een Surinamer die een tijdje in Aalsmeer is geweest om het een en ander te leren voor zijn bedrijf hier in Suriname. Hij heeft hier een manege en zit dus in de paarden, vandaar dat Jap hem kent. We wilden er een uurtje kijken maar dat werd natuurlijk al gauw de hele dag. En aangezien ik verkering heb met een ontzettend goede hoefsmid moest hij zijn skills natuurlijk even laten zien en werd hij gevraagd om zijn profesionele kennis te delen met het personeel ;). Dus kon hij nog aan het werk in zijn vakantie en wel op zijn slippertjes haha! Danny was onder de indruk en bood zelfs aan om zijn ticket en appartement te betalen zodat Jasper over acht weken weer naar Suriname kon komen om te werken en in het weekend leuke dingen te doen. Helaas ging dat niet lukken maar we hebben dus weer een hele goede reden om zeker terug te gaan!
De volgende dag hebben we een hangmat gekocht voor een trip (die later niet eens doorging haha) en hebben we lekker bij het zwembad gelegen. Donderdag en vrijdag zijn we bij berg en dal resort geweest in het binnenland. Dit viel wat tegen want we hadden te maken met een stel bejaarde vakantiegangers die ook op het vakantieparkje te vinden was. De kabelbaan en het kajakken op de Suriname rivier waren wel heel leuk.
Zaterdag en zondag zouden we een jachttour gaan doen die ik vorige maand al geregeld had. Dit ging op het laatste moment niet door dus kwamen we met het idee om Danny weer te bellen voor een goed plan. Dit zorgde voor een onverwacht leuk weekend want we werden door hem uitgenodigd om te gaan vissen en met een van zijn werknemers gingen we mee om in het binnenland ’s avonds te jagen en daar te slapen. We zouden eerst alleen maar een middagje mee gaan vissen, dus hebben we in de supermarkt nog snel een tandenborstel en een deo’tje gekocht. Wel weer een ervaring dus!
De volgende dag mochten we komen kijken op de crossbaan van Suriname omdat Danny daar moest vlaggen bij de wedstrijd. Hij zou ons naar huis brengen en had niet gezegd hoe lang het ging duren.. de hele dag dus bleek later. Wel erg leuk want dit doe je alleen met de plaatselijke bevolking, anders kom je er nooit. We wisten namelijk niet eens dat Suriname ook een crossbaan had.
Maandag 17 maart was een kleurrijke dag. We vierden op het grote plein en in de palmentuin het Holi-feest, het nieuwjaarsfeest van de Hindoe’s. Iedereen wenst elkaar ‘Subholi’ (iets als ‘Gelukkig Nieuwjaar’) en gooit kleurpoeder op elkaar (de achterliggende gedachte: boze geesten verjagen en denken aan het vrolijke ofzo) en ’s avonds was het feest. Erg leuk dat Jasper er bij kon zijn. Dinsdag ben ik naar stage gegaan en toen ik thuis kwam stond er een lekkere maaltijd klaar met een gebakken visje die Jap had gevangen. Een leukere manier van thuiskomen was er niet! Die dag was helaas ook de dag dat ik Jasper ’s avonds weer op het vliegveld af moest zetten. Aan alle leuke dingen kwam een eind toen we weer afscheid moesten nemen van elkaar. Erg moeilijk was het wel maar gelukkig had ik nog het leuke vooruitzicht dat mijn zus over tien dagen alweer op Surinaamse bodem zette. Ik had daarnaast ook niet veel tijd om in mijn dip te blijven hangen want de volgende dag kwamen twee docenten uit Nederland op mijn stage een les bekijken, waar ik dus nog wat voor moest voorbereiden. Al gauw zagen ze dat ik me prima kon redden hier en mijn plekje op school heb gevonden. Ze hadden alleen maar positieve opmerkingen.
Het weekend van 22 maart was een feestweekend om de verjaardag van Fiona te vieren. Melissa en ik waren dagen bezig geweest om alles voor te bereiden, van cadeautjes kopen en versieren in hun huis tot het ophalen van alle verjaardagskaarten van het thuisfront bij het postkantoor. Erg leuk om haar reactie te zien op alles wat ze niet verwacht had! Verder hebben we gewoon stage gelopen en was er ook nog tijd om met elkaar te gaan bowlen.
Dinsdag 25 maart zijn we met alle pabo’ers met de docenten gaan eten in Blauwgrond, de wijk waar je vooral veel rijst en bami met kip kan eten. Gezellig om met elkaar te zijn en ervaringen uit te wisselen.

Na 3 dagen was het weer groot feest, 29 maart konden Anne en ik met de taxi richting Suriname Airport om mijn zus en zwager op te halen en haar broer. Voor de duidelijkheid: mijn zus gaat met de broer van Anne. Anne heb ik hier pas leren kennen en onze ouders (dus ook de ouders van Arjen) waren ook heel toevallig tegelijkertijd op bezoek bij ons. Toevallig en en erg leuk! We hadden dus leuke dingen met z’n vieren op de planning staan. Weer moesten we een hele tijd wachten, een ‘Surinaams’ uurtje jaja… maar het is het waard. Zoo leuk om mijn grote zus weer te zien!! We hadden elkaar veel te vertellen, dat bleek wel toen ik voorin de taxi zat en bijna een stijve nek kreeg omdat ik steeds omgedraaid zat. ’s Avonds hebben we lekker buiten bij het hotel gegeten en hebben we geproost op de vakantie! Aangezien Leo en Arie echt aan vakantie toe waren hebben we zondags lekker gezwommen en rustig aan gedaan. Op maandag zijn Leonie en Arjen bij mij op mijn stage komen kijken. Ik vond het weer erg leuk om de school en de kinderen te laten zien. Net als ik elke dag deed, hebben zij ook hun ogen uitgekeken. ’s Middags moest ik nog wel met Hester (loopt inmiddels ook al een paar weken op dezelfde school stage en daar kan ik het ook heel goed mee vinden) naar onze stagebegeleidster fietsen voor een gesprek. Daarna heb ik nog even samen met Anne gezwommen in het zwembad bij Leo en Arjen en hebben we ’s avonds gekeken in het ziekenhuis van Anne. We mochten toevallig ook een kijkje nemen op de SEH, voor hen natuurlijk erg interessant en ik vond het ook leuk om te zien waar Anne stage loopt.
Dinsdagmiddag hebben we de dolfijnen en kaaimannentour bij Kenny gedaan. Dat was voor ons inmiddels al de derde keer, maar het blijft erg leuk! En nu ook weer anders want de dolfijnen waren nog niet eerder zooo dichtbij geweest! Ze zwommen helemaal naast de boot en we konden ze bijna aanraken! Ook met de kaaimannen was het speciaal. Deze keer moesten we lang varen om ze te pakken te krijgen, steeds doken ze weer onder!
Woensdagmiddag na stage zijn we met z’n drieën naar Overbridge geweest. Helaas moest Anne donderdag nog stagelopen maar ze vond het niet erg dat wij wel gingen. Overbridge is een vakantieresoort met hutjes aan de Suriname rivier. Ze hebben daar een strandje gemaakt zodat je er niks anders kan dan alleen maar chillen. Voor m’n zus dus de kans om verplicht te ontspannen. Ook wel eens even goed voor haar.
Aan het eind van de middag zagen we het KLM vliegtuig over de rivier vliegen om te komen landen, best leuk om te zien. De taxi heeft ons bij mij thuis afgezet zodat ik hen ook mijn huis even kon laten zien. Daarna gingen we door naar Anne en hebben we daar lekker verse pasta gemaakt omdat we dat normaal gesproken met onze huisgenoten niet echt eten.
Vrijdagochtend moesten we vroeg opstaan om naar Brownsberg te gaan. Daar ben ik met mijn ouders ook geweest maar dat geeft niet. Deze keer hebben we de verste waterval gezien en moesten we dus een langere en andere route nemen. Ook hebben we weer een luiaard en aapjes gezien, voor Leonie en Arjen natuurlijk ook een bijzondere ervaring. Moe maar voldaan keerden we aan het einde van de middag terug naar de stad om gezellig wat te gaan eten en daarna een cocktailtje te drinken bij ’t Vat. We moesten daarna wel op tijd slapen want zaterdag begon de volgende trip: naar Matapica een strand om zeeschildpadden te spotten. Ik vond dit het hoogtepunt en het leukst van de hele week. Dit was weer een ander gebied dan Galibi, waar ik met mijn ouders was geweest. Minder toeristisch en dus veel rustiger en hier sliepen we echt op het strand in een hangmatje! De tocht naar het strand was indrukwekkend. Na 1,5 uur varen door moerasgebied kwamen we opeens bij het strand uit. ’s Avonds hebben we zoveel schildpadden gezien dat we op een gegeven moment de tel zijn kwijt geraakt. Dit keer heb ik ook de grootste soort mogen bewonderen: de Leatherback schildpad en het hele proces van het eieren leggen gezien. We zaten er met onze neus bovenop toen ze ging graven, leggen en het nest weer dichtmaakte. Jammer dat foto’s dan maar een kleine indruk kunnen geven, als je er zelf bij bent is het nog mooier!!
De laatste avond gingen we gezellig eten bij zus en zo en hebben we natuurlijk nog een lekker ijsje gegeten. Helaas moesten Leo en Arie toen al afscheid namen van Anne. De volgende dag was namelijk alweer de dag van vertrek. Ik had afgesproken om die dag geen stage te lopen zodat ik nog met ze de stad in kon. Deze week kon ik voor het eerst mijn stagedagen zelf bepalen. We zouden eigenlijk deze week namelijk naar het binnenland gaan voor stage maar dat ging helaas niet meer door, dus hebben we besloten om twee dagen langer stage te lopen in de stad en ik dus op dinsdag en woensdag zodat ik nog even bij mijn zus kon zijn.
Het was het moeilijkste afscheid omdat dit het laatste bezoek was waar ik zo naar uitgekeken had en nu geweest is. Ik heb enorm genoten van iedereen die langs is geweest en ben ze daar erg dankbaar voor, maar ook voor de vele leuke reacties die ik van jullie allemaal krijg op mijn waarbenjij/fb. Al het bezoek, alle kaartjes en de reacties hebben er voor gezorgd dat ik toch dichtbij jullie was om nog een beetje van jullie leven mee te krijgen.
Gelukkig kon ik ook deze keer niet lang verdrietig blijven want we beleefden weer wat bijzonders. Een vriend van een van de meiden was bij ons op bezoek en het was de bedoeling om even wat te drinken en weer weg te gaan want hij moest dansen in een videoclip. Om 16.45uur werd hij gebeld of hij nog figuranten wist om de partybus ‘te vullen’. Hij vroeg of wij mee wilden en zin hadden in een feestje. We vroegen ons af wanneer en het bleek dat we dus over vijf minuten al paraat moesten staan. Hij kreeg het nog net voor elkaar om tegen zijn vrienden te zeggen dat de dames eerst even moesten ‘baden’, make-uppen en iets leuks aan moesten trekken. Toen we daar aankwamen met z’n vieren werden we aan iedereen voorgesteld. We moesten dus meedoen in een clip van een hele bekende Surinaamse zanger/rapper. Alleen moesten wij er eerst nog even achter komen wie dat dan was (zo bekend was die dus).
Afgelopen woensdag heb ik ook mijn laatste stagedag gehad en heb ik afscheid genomen van de kinderen, de school en mijn mentor. Die met tranen in haar ogen mij een dikke Surinaamse brasa kwam geven. De kinderen snapten het maar niet: ‘Juffrouw, wanneer komt u dan weer terug?’, ‘Zien we u volgende week weer?’, ‘Wanneer komt u weer in Suriname wonen?’ Ik heb ze beloofd om zeker bij ze te komen kijken als ik weer terug in Suri ben.
Het is nu vier weken hard werken aan mijn schoolwerk en tussendoor hoop ik nog even tijd te hebben om leuke dingen te doen. Echte grote trips hebben we niet meer in de planning, ook wel jammer maar er moet ook gewerkt worden natuurlijk ;). Misschien kan ik nog wel een beetje bijbruinen voor ik jullie weer zie over 33 dagen! Ik kijk ernaar uit om weer thuis te zijn. Misschien schrijf ik voor ik wegga nog een verslagje, even kijken of ik dan nog iets boeiends beleeft heb!

Ik wens ome Robin alvast veel sterkte na de operatie aan zijn hand, Leonie en Robin alvast een hele fijne verjaardag en voor iedereen die Koningsdag zal vieren: veel plezier en doe geen dingen die ik ook niet zou doen (dus niet teveel drinken!!!! Voor sommigen kan dat wel handig zijn hihi).

Dikke knuffel en veel liefs. Tot gauw!! xx