Bijna op de helft!!!

Hallo allemaal,

Ik heb jullie al een tijdje niet op de hoogte gehouden van wat ik hier allemaal beleef. Het werd nu wel weer eens tijd om dat maar te doen ;). Volgende week zit ik hier al twee maanden! Voor jullie het weten sta ik weer op Schipho maar eerst nog twee keer bezoek!!
Inmiddels zijn de drie gezellige meiden van een andere pabo (Rochelle, Marleen en Kim) ook gearriveerd en daar zijn we op donderdag 6 februari gezellig mee gaan eten onder het genot van een lekker drankje natuurlijk! Daarna zijn we gaan stappen in club Havana. Op donderdag avond moeten we daar zijn, vrijdag in Touché en zaterdag in Zsa Zsa Zsu, we hebben keuze genoeg dus ;). Goh wat een vervelend leven hebben wij!
Op zaterdag 8 februari zijn we met de drie meiden op dolfijnen en kaaimannen tour gegaan. We gingen met de taxi naar Leonsberg, een opstapplaats om daar vandaan verder te varen over de rivier. Onze groep bestond uit ongeveer 13 gezellige studenten waar we onderweg druk mee gekletst hebben om ervaringen uit te wisselen. Veel studenten die we op deze tours ontmoeten kom je dan later weer tegen bij verschillende eettentjes of in de discotheek, dat is wel leuk!
En als je allemaal stagaires op jouw boot hebt denk je als bootsman natuurlijk: hoppa draai de volumeknop maar open! Dus terwijl we ook lekker naar een muziekje luisterden voeren we richting fort Nieuw Amsterdam . Daar aangekomen kregen we een rondleiding van de lieve gids Kenny door het museum en de gevangenissen. Hij vertelde daarbij veel over de geschiedenis van het fort en de rest van Suriname, super interessant!
Daarna zijn we weer ingestapt in de boot en zijn we verder gevaren richting een plantage. Onderweg konden we genieten van de spelende dolfijnen! We konden best dichtbij komen omdat ze alleen maar oog hadden voor elkaar en niet voor de boot. Logisch om dat te begrijpen toen Kenny ons vertelde dat het paartijd is.
De plantage hebben we niet echt gezien, we hebben vooral het dorpje gezien waarin de mensen wonen die op de plantage werken. Dat viel een beetje tegen dus. Gelukkig maakte dat het zien van de brulaap weer goed. Wat kunnen die beesten hard schreeuwen zeg, hij heet dus echt niet voor niets de brulaap haha!
Tot slot kwamen we bij het laatste dorpje aan, daar hebben we gegeten en ons omgekleed voor het spannendste deel van de dag: de kaaimannen!! In kleine bootjes gingen we richting het moerasgebied. We moesten door een smal slootje varen naar een helling. Daar moesten we uitstappen en de boot over de helling duwen en vervolgens weer verder varen. We zaten met 6 personen in een bootje en Fiona en ik zaten het dichtsbij de bootsman. Toen we op de grote plas waren ging het opeens heel erg snel. De bootsman greep met blote handen een kaaiman uit het water, bond in een sneltreinvaart een elastiekje om zijn bek en hop! Daar kreeg ik hem van achteren over mijn hoofd in mijn handen geduwd. Dat is echt heel erg schrikken, als je eerst druppels in je nek voelt en opeens zo’n beest voor je neus hebt! Niks tijd om te wennen, gewoon aanpakken want dan kan ik verder varen! Dus ik was de gelukkige om als eerste met zo’n ‘waterkip’ vast te houden. Gaaf maar ook heeeel spannend (dat is wel op de foto’s te zien).
Zo ging het verder toen we er drie hadden en toen zijn we aan land gestapt om de beestjes aan de anderen door te geven.
Terug in de stad en bij thuiskomst liepen we nog even naar boven. We hebben nieuwe bovenburen gekregen, drie gezellige meiden uit Brabant (Nienke, Esther en ook een Lisa).
De week daarna hebben we een Valentijnsmenu bij onze vaste eettent genomen. Hier wordt Valentijn echt groots gevierd. Er is veel versiering overal, mensen kleden zich in het rood en er was een speciale Valentijnsparty in de discotheek. Gezellig dus! We waren daar met de andere meiden van de pabo en onze bovenbuurtjes naartoe.

Maandagavond 17 februari heb ik nog met mijn broertje geskypt. Gek om Jef dan hier vandaan veel plezier te wensen met zijn backpack-avontuur in Australië. Ik vind het ook wel erg leuk dat we dit dezelfde tijd meemaken. Tuurlijk is het bijna niet met elkaar te vergelijken, hij gaat backpacken en ik zit hier voor mijn stage maar ik verheug me erop om bij terugkomst de overeenkomsten en verschillen van het maken van zo’n reis met hem te bespreken. Dinsdag stond zijn ‘uitzwaaicomité’ voor hem op Schiphol. Toen ik zijn eerste reisverslag las vond ik het ook superleuk. Hij heeft in een korte tijd ook zoveel gezien en gedaan!
Mijn ouders en Steeffie hadden weinig tijd om even te acclimatiseren (en te wennen aan het feit dat het nu wel stil in huis wordt) want twee dagen later zaten zij in het vliegtuig hier naartoe. Ik heb ze bij het hotel opgewacht. Zo leuk om ze weer te zien!!
Ze hadden nog een beetje honger en daarom zijn we ’s avonds nog wat gaan eten. We kwamen daar toen op het idee om mijn spullen te halen zodat ik bij hen op de kamer een nachtje kon slapen (ze hadden een bed vrij). Dus ik met Steef naar huis met de taxi, spullen gepakt (de taxichauffeur was zo vriendelijk om eventjes te wachten) en weer terug naar ’t Vat. Later die week heb ik vaker bij hen in het hotel geslapen.
’s Morgens naast broertjelief wakker te worden is dan echt genieten! Vrijdag even lekker ontbeten, door de stad gewandeld en gechild bij het zwembad. ’s Avonds hebben we wat met Familie Venema gegeten. Anne is het zusje van Arjen (en voor wie Arjen niet kent: hij is de vriend van mijn zus) is hier ook voor stage en toevallig zaten onze ouders bij elkaar in het vliegtuig. Leonie en Arjen komen ons eind maart op zoeken, erg leuk dat ze het kunnen combineren! Anne is erg gezellig en ik ga met haar ook af en toe iets leuks doen hier.
Zaterdag gingen we naar Galibi (een plaats aan de Westkant van Suriname), waar de zeeschildpadden in deze tijd het strand op komen om eieren te leggen. Het was wel een avontuurlijke tocht en iets wat vervelend voor mama haar rug om zoveel te rijden en te varen. Maar deze doorzetter bleef lachen en eenmaal daar aangekomen was het de moeite ook wel waard. We moesten met z’n allen de boot uitladen en tussendoor ook nog even helpen om een boom om te trekken. Dit duurde natuurlijk ook weerlang, ze zijn hier niet zo vlot met een kettingzaag. Daarna kregen we een rondleiding door het dorp en hebben we daarna heerlijk gegeten. Koken kunnen ze hier wel!
Na het eten brak weer een groot avontuur aan: we gingen naar de plek van de zeeschildpadden. Het was pikdonker op het strand en we hadden moeite om niet te struikelen over stukken palmboom. We hebben twee schildpadden gezien. Die ene al vlot nadat we aankwamen maar die was ook al klaar met leggen en haar nest dichtmaken. Voor de ander hebben we ver moeten lopen maar daar konden we lang bij staan kijken. Schildpadden graven een kuil, leggen hun eieren daarin en maken het weer dicht. Vlak daarnaast maken ze een ‘nepnnest’ om de vijanden in de war te brengen. Ook camoufleren ze hun nest. Daar was het vrouwtje mee bezig toen wij aankwamen. Toen ze klaar was en terug naar zee wilde, was ze een beetje gedesorienteerd door de vele mensen die om haar heen stonden en af en toe het licht van de zaklamp. Ze liep de verkeerde kant op en raakte verstrikt in de struiken. De gidsen hebben alle takken opzij getrokken en toen kon ze terug naar zee. Wel sneu om zo’n beestje dan te zien maar wel erg gaaf om haar echt te zien graven met haar vinnen. Toen ze terug naar zee ging mochten we haar aanraken. Een heel glad schil had ze! De dames waren tussen de 50 en 65 jaar oud hebben we ons laten vertellen.
Toen we terugkwamen zijn we gauw gaan slapen want we waren ’s nachts pas terug. De volgende morgen zijn we na het ontbijt nog even naar de ‘dierentuin’ van Galibi geweest, twee aapjes en een neusbeurtje that’s it haha! Wel leuk om het aapje op je schouder te voeren!
Daarna begonnen we weer aan onze reis naar Paramaribo.

Maandagochtend zijn mijn ouders bij mij op school komen kijken. Erg leuk om ze te laten zien hoe de school eruit ziet, hoe de kindjes zijn etc. Helaas regende het keihard en konden ze niet de morgenzegen en het zingen van de liedjes op het plein meemaken. Ze hebben in allebei de klassen drie gekeken en zijn na de pauze weer terug naar het hotel gegaan. De leerkrachten vonden het erg leuk om ze te ontmoeten en de kinderen vonden het allemaal ook wel interessant want Steef viel in de smaak bij de meisjes!!
Die ochtend stapte opeens wel een andere juf mijn klas binnen. Ze kwam terug van zwangerschapsverlof en nam gelijk de klas over. Van de andere juf waar ik eindelijk een beetje contact mee kreeg heb ik niets meer gehoord, net als de kinderen. Dat is hier blijkbaar normaal om zo afscheid te nemen! Gelukkig valt die andere juf niet tegen en betrekt ze me bij de lessen, komt wel goed dus!
De volgende dag was het de Dag van de Revolutie, een nationale feestdag en dus een vrije dag en geen stage ! Er word gevierd dat de president aan de macht kwam maar niet iedereen is het daarmee eens. Voor vele is het eigenlijk meer een vrije dag dan echt een feestdag. Ik had wel gedacht dat er veel te doen was in de stad maar dat viel tegen. Aan de Waterkant hebben we even wat gedronken en we hebben wel met een soort tuktuk door de stad gereden. Eigenlijk een voor kinderen bedoeld maar voor stomme toeristen als wij maakte dat niet uit. Onderweg met de clown het volkslied van Suriname gezongen en veel kinderliedjes, tot de tranen bijna over onze wangen liepen van het lachen.
De volgende dag had ik wel stage en hebben pap, mam en steeffie met zweet over hun rug door Paramaribo gefietst. Tja dat links fiets is toch wel wennen hoor haha. Ook hebben Steef en papa nog een rondje boven de stad gevlogen, erg leuk voor ze!
Donderdagochtend moest ik voor mijn visum weer naar het Ministerie van Justitie en Politie. Ik kreeg daar te horen dat ik over drie maanden mijn visum kan ophalen, beetje laat want dan ben ik alweer thuis! Echt op z’n Surinaams dus! Ik ben daar opgehaald door pap, mam, steef, de gids en de chauffeur om naar Brownsberg te gaan, een natuurpark boven op een hoge berg met uitzicht over het Brokopondomeer. We hadden dezelfde gids mee als bij Galibi. Sergio is een super aardige en gezellig vent. In Suriname hebben de mannen vaak meerdere vrouwen en de vrouwen hebben vaak ook een man ‘erbij’. Hij wilde mijn ‘buitenman’ wel zijn zei hij, dat weet ‘schatje-patatje’ toch niet haha!
Op Brownsberg hebben we weer veel gezien: drie soorten aapjes, een luiaard, een andere soort vogelspin, gifkikkers noem maar op. We keken onze ogen uit. Pap en mam hadden nooit gedacht dat het hier zo mooi zou zijn en willen zeker terugkomen! Dat is een leuk vooruitzicht zo’n familievakantie!
De dag daarna was ook weer avontuurlijk. Toen heb ik we die dolfijnen en kaaimannen trip gedaan, maar nu zonder Nieuw Amsterdam en de plantage (dat was niet zo interessant). Het was prachtig weer en we hebben heerlijk gevaren. Wel jammer dat we maar drie rugvinnetjes gezien hebben en meer niet! Na het eten zijn papa en Steef met de bootsman de kaaimannen gaan vangen en bleven mama en ik wachten. Toen kwam de gids ons halen om even bij de mannen te kijken en toen mocht ik weer een kaaiman vasthouden en loslaten deze keer!

Jullie begrijpen wel dat we die week dus heel veel gezien en beleeft hebben! Ik vond het superleuk dat ze er waren en heb echt genoten. Helaas kwam aan de leuke tijd weer een eind toen ze weer naar huis moesten, even zuur maar het blijft geen feest. Gelukkig is Jap er over twee dagen! Ik kijk er zooo naar uit! Ook dan ga ik weer veel beleven want we hebben wat avontuurlijke dingen in de planning zoals jagen, vissen en vieren van het Holi-feest dus ik jullie horen weer van mij!

Dikke kus! xx

p.s. bedankt voor jullie lieve en leuke reacties op de vorige verhalen!